Kara umowna w praktyce

Kara umowna jest jednym z najczęściej stosowanych w obrocie zabezpieczeń. Pomimo tego, w naszej praktyce często spotykamy się z sytuacjami, że zastrzeżona kara umowna albo nie zabezpiecza w pełni interesów strony, na rzecz której została zastrzeżona albo w ogóle nie może być egzekwowana.

Zabezpieczenie zobowiązań niepieniężnych

Kara umowna stanowi sankcję za niewykonanie lub nienależyte wykonanie określonego zobowiązania niepieniężnego przez drugą stronę i polega na zapłacie określonej sumy pieniężnej, która może być wyrażono kwotowo, procentowo lub w jakikolwiek inny, mierzalny sposób. Kluczowym dla skuteczności zastrzeżonej kary umownej jest to, aby zabezpieczała ona zobowiązanie o charakterze niepieniężnym, a więc np. wykonanie zobowiązania w określonym terminie. Kary umownej nie można natomiast zastrzec w celu zabezpieczenia np. zwrotu kwoty pożyczki. Podsumowując, należy zapamiętać, że kara umowna stanowi klasyczny przykład zabezpieczenia dla zobowiązań niepieniężnych, natomiast w przypadku zobowiązań pieniężnych funkcję taką pełni instytucja odsetek. Uchybienie ww. regułom prowadzi do tego, że kara umowna jest traktowana za nieważną.

Substytut naprawienia szkody

Zasadniczymi celami zastrzeżenia kary umownej są: mobilizacja dłużnika do wykonania zobowiązania oraz ułatwienie uzyskania rekompensaty w przypadku niewykonania lub nienależytego zobowiązania przez drugą stronę. W przypadku gdy w umowie kara umowna nie została zastrzeżona, a dłużnik kwestionuje wysokość poniesionej szkody, to wierzyciel musi wykazać, że szkodę w określonej wysokości rzeczywiście poniósł. Jest to szczególnie trudne, a czasami wręcz niemożliwe, w przypadku zobowiązań o niepieniężnym charakterze. Dlatego warto zadbać, aby kara umowna zabezpieczała w możliwie jak najszerszym zakresie, a przede wszystkim aby druga strona nie miała możliwości podważenia skuteczności zapisu, który ją wprowadza.

Kara umowna a odszkodowanie na zasadach ogólnych

Poza powyższym warto pamiętać przy konstrukcji kary umownej aby zastrzec, że płatna jest ona bez wezwania, co umożliwi naliczanie ustawowych odsetek za opóźnienie od momentu zmaterializowania się przesłanek aktywujących karę umowne. Szczególnie istotnym zapisem jest także to, że obowiązek zapłaty kary umownej nie wyłącza po stronie wierzyciela możliwości dochodzenia odszkodowania na zasadach ogólnych w zakresie przekraczającym wysokość kary umownej. Takie sformułowanie zabezpiecza interesy wierzyciela na wypadek, gdyby okazało się, że kara umowna została ukształtowana na zbyt niskim pułapie i nie stanowi pełnej rekompensaty dla szkody, którą wierzyciel poniósł na skutek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez dłużnika.

Aby upewnić się, że umowa odpowiednio zabezpiecza Twoje interesy skontaktuj się z zespołem profesjonalistów:

Skontaktuj się z nami już teraz!